در دنیای پرزرق‌وبرق بازی‌های ویدیویی، ایران بارها به‌عنوان دشمن نمایش داده می‌شود؛ خیابان‌هایش میدان جنگ، مردمش تهدیدی جهانی. اما آیا این فقط یک بازی است؟ یا روایت‌سازی هدفمندی که ذهن جهانیان را برای پذیرش دشمنی با کشوری واقعی آماده می‌کند؟ سرگرمی یا سلاح روانی؟