آقای هیتلر، شما نمی‌خواهید یهودیان عادی در آلمان و شرق اروپا باشند؛ ما هم دقیقاً همین را می‌خواهیم!» این، منطق صهیونیست‌ها بود و هیتلر هم مشتاقانه از آن استقبال کرد... هیتلر با اینکه یهودیان را یکی از مشکلات اصلی کشورش می‌دانست، تنها به یک سازمان یهودی اجازهٔ فعالیت رسمی در آلمان داده بود؛ «سازمان صهیونیسم». درواقع، صهیونیست‌ها تنها گروه یهودی بودند که هیتلر با آنها مشکل اساسی نداشت.
گفتیم که «آرتور بالفور»، وزیر خارجه انگلستان، قبل از اتمام جنگ جهانی اول، به رسم بخشش از کیسه خلیفه، کشور فلسطین که آن روزها تحت قیمومیت امپراتوری عثمانی بود را به‌واسطه اعلامیه بالفور، به یک تاجر یهودی وعده داد تا خانه ملی یهود و یک کشور برای یهودیان در آن سرزمین تأسیس شود! وقتی در پایان جنگ، حکومت عثمانی فروپاشید و انگلستان، مسئول حکومت بر فلسطین شد، مقدمات اجرای این اعلامیه فراهم شد.
و گفتیم در اعلامیه بالفور، دو نکته گوشزد شده بود؛ اینکه برای تأسیس خانه یهود، اول، مردم مسلمان را آزار ندهید و دوم، یهودیان کشورهای دیگر را اذیت نکنید! درج نکته دوم در اعلامیه، همان موقع هم باعث تعجب بود و این سؤال را در ذهن همه ایجاد کرد که مگر برنامه و قصدی در میان است که یهودیان کشورهای دیگر اذیت شوند؟!… در این قسمت، درباره همین ماجراها با هم صحبت می‌کنیم.*(سمت راست: انتقال یهودیان به فلسطین/ سمت چپ: مردمان بومی فلسطین قبل از ورود اشغالگران یهودی)
اینجا نه اشغالگر، راضی است و نه صاحبخانه!برای اینکه کشور یهودی تأسیس شود، دو مانع جدی وجود داشت: اول، عدم تمایل یهودیان اروپا و حتی خاخام‌هایشان برای ترک زندگی خوب و راحت خود و مهاجرت به غرب آسیا. آنها می‌گفتند: «چرا باید اروپای پیشرفته را رها کنیم و به سرزمینی عقب‌مانده برویم تا آن را از صفر بسازیم؟» و این عدم همراهی یهودیان عادی، یک مشکل بزرگ بود.
مانع دوم، حضور مسلمانان و اعراب در فلسطین و حاکمیت امپراتوری عثمانی بر آن سرزمین بود. با پایان جنگ جهانی اول و فروپاشی عثمانی، مانع حاکمیت عثمانی برطرف شد اما همچنان فلسطینیان حاضر نبودند بپذیرند که صدها هزار مهاجر یهودی به کشورشان وارد شده و آن را تصاحب کنند.بنابراین، یهودیان متنفذ برای تحقق رویاهایشان باید راه حلی برای این دو چالش پیدا می‌کردند.
پیروزی هیتلر، فصل جدید در حیات یهودیان بعد از شکست سنگین آلمان در جنگ جهانی اول، که البته وجود مشاوران یهودی در سوق دادن این کشور به این ورطه بی‌تأثیر نبود، شرایط برای ژرمن‌ها هر روز سخت‌تر شد چون قدرت‌های پیروز به‌ویژه آمریکا و انگلستان، غرامت‌های سنگینی برای آلمان وضع کرده بودند. با کمترین دقت هم می‌شد فهمید غرامت‌های آلمان به نحوی است که حتما به جنگ دوم جهانی منجر خواهد شد.در آن میان در سال 1929 دو اتفاق همزمان، شرایط را برای یهودیان ساکن در آلمان تغییر داد: یکی تأسیس آژانس یهود که به طور جدی وظیفه کوچ دادن یهودیان به فلسطین را بر عهده داشت و دیگری، پیروزی حزب ناسیونال سوسیالیست آلمان(حزب نازی) در انتخابات محلی.
وقتی نازیسم و صهیونیسم، مخرج مشترک پیدا کردندلابد می‌پرسید چرا نتیجه انتخابات محلی آلمان در سرنوشت یهودیان تاثیرگذار بود؟ چون حزب نازی و در رأس آن هیتلر، دل خوشی از یهودیان نداشتند. هیتلر معتقد بود که یهودیان، به دلیل قوم‌گرایی ذاتی خود، هرگز به آلمان وفادار نخواهند بود و همواره منافع قوم خود را بر منافع ملی ترجیح می‌دهند.شاید برایتان عجیب باشد اما این دیدگاه برای صهیونیست‌ها بسیار جذاب و کارساز بود! آنها فهمیدند که با مذاکره و حتی همکاری با هیتلر – که او هم از یهودیان بیزار بود – می‌توانند به یک هدف مشترک برسند؛ خالی کردن یکی از بزرگ‌ترین کانون‌های جمعیتی یهودیان در اروپا!