تولید عجیب و پرفشار بعضی سریال‌ها و فیلم‌ها در ‎شبکه نمایش خانگی با موضوع تضعیف امیرکبیر و تخریب ناصرالدین شاه طی سه سال اخیر، محتمل است بی‌ربط به عوامل بیرونی و نفوذ بهائیت در سینمای ایران، نباشد.

ساسی مانکن و ‎آرش_لبّاف، در نوانمای جدید ساسی -که به سیاق نوروز چند سال اخیر، ساسی در رادیو جوان منتشر می‌شود- در نقش‌های «ساسی کبیر و آرش الدین شاه قاجار» ظاهر شده‌اند.

کینه‌ای که ‎بابیت و بهائیت از امیرکبیر و حمایت ناصرالدین شاه در این فقره، جهت سرکوب کردن این فرقه‌ی ضالّه‌ی ضد اسلام دارند، شک و شبهه‌ای باقی نمی‌گذارد که مأموریّت ساسی و «رادیو جوان» طی سال‌های اخیر، منزجر کردن مردم از نمادهای ملّی و شعائر مذهبی و شتاب دادن به دوری بسیاری جوانان از ‎سبک زندگی اسلامی-ایرانی است.

خواننده‌ای که پورن‌نوانماهایش، تحلیل‌گران موسیقی دنیا را به فکر فرو برده، ناگهان می‌رود سراغ شخصیتی قهرمان و تحسین‌شده برای تمام مردم ایران با هر عقیده و گرایشی، هم‌چون امیرکبیر -که از قضا مورد لعن و کینه‌ی همیشگی بهائیان ملعون صهیونیست هم بوده و هست- این واقعیت را عیان می‌کند که ساسی، سربازی است برای انتقام گرفتن از نه فقط اسلام، بلکه ‎تمدن ایرانی و ‎فرهنگ ایرانی و پس از تخریب و لجن‌مالی ‎ناصرالدین شاه در بعضی آثار سال‌های اخیر، اکنون نوبت به ترور شخصیتی امیرکبیر ایران رسیده است.

در مسیر عقده‌گشایی بهائیت بابت پدرکشتگی‌شان با امیرکبیر، این‌بار آرش هم به کمک «‎ساسان حیدری یافته» آمده و بدین‌ترتیب، آرش از هم‌خوانی با ‎اسنوپ‌داگ (فیت‌دادن) در ترانه‌ی «اوه خدای من، 2015»، رسیده به پادویی سرباز دون‌مایه‌ی بهائیان در موسیقی.ساسی با دوپینگ آرش، این بار تمام‌قد می‌کوشد‌ تا تغییر افکار و رفتار ‎نوجوانان و جوانان را به نحوی مشهود، بیش ازترانه‌های سابقش، با بالاترین حمایت و پشتیبانی تبلیغاتی، پیش برد تا نزد بهائی-صهیون‌ها، جایگاهی بی‌بدیل یابد.

بدیهی است ‎موسیقی هم سیاسی است و حتّی تولید و توزیع محصولاتی مبتذل و مستهجن مثل ‎پورن‌موزیک های ساسی را نیز، بدون ادراک پشتوانه‌ی ایدئولوژیک و اندیشه‌ای و بدون فهم طرّاحی‌هایی از منظر ‎مدیریت فرهنگی، در قالب ‎تهاجم فرهنگی و ‎جنگ رسانه‌ای، نمی‌توان تحلیل و تفسیر کرد.

هم‌چنین تولید عجیب و پرفشار بعضی سریال‌ها و فیلم‌ها در ‎شبکه نمایش خانگی با موضوع تضعیف امیرکبیر و تخریب ناصرالدین شاه طی سه سال اخیر، محتمل است بی‌ربط به عوامل بیرونی و نفوذ بهائیت در سینمای ایران، نباشد.