خدا در صفحه ۲۱۲ قرآن به عاقبت ظالمان در قیامت اشاره می‌کند و می‌فرماید که چهره آنها مانند شب تاریک و ظلمانی سیاه است.
پیامبر (ص) خطاب به امام علی (ع) می‌فرمایند: «یاعَلی ! سَیِّدُ الکَلامِ القُرآنُ» ای علی! برترین سخن، قرآن است. (تفسیرابی الفتوح ۲/۳۱۹)در ابتدای صفحه ۲۱۲ قرآن خدا به مومنان و کسانی که کارهای نیک و شایسته انجام می‌دهند، اشاره می‌کند و می‌فرماید که آنها برای کار نیکشان پاداشی بیشتر از حد تصورشان دریافت می‌کنند، به گفته مفسران این افزایش پاداش بسته به نیت افراد متفاوت است. در برخی ایام هم افزایش پاداش اعلام شده، مانند شب قدر که برتر از هزار ماه است.در مقابل به افراد ظالم و گناهکار اشاره می‌کند که به ازای بدی و ظلم‌هایشان که می‌کنند جزا می‌بینند و کسی هم نمی‌تواند آنها را نجات دهد، وجود آنها را ذلت و خواری فرا گرفته و صورت‌های آنها مانند شب تاریک و ظلمانی سیاه است. آنها اهل آتش هستند و در آن جاودان خواهند بود.سپس به قیامت اشاره می‌کند و می‌فرماید که در آن روز همه مؤمن و کافر جمع می‌شوند و به مشرکان و کافران می‌گوییم که شما بمانید تا به حساب اعمالتان رسیدگی شود. خدا به آنها می‌فرماید که این بت‌ها شریک خدا نبودند و در واقع شما هوا و هوس و خیالتان را می‌پرستیدید. حتی در قیامت بت‌ها هم آنها را تکذیب می‌کنند و به آنها می‌گویند که ما اجسام جامد و بی جانی بودیم و از عبادت شما بی خبر بودیم.
در قیامت اعمال هر کس پیش رویش گذاشته می‌شود و مشرکان و ظالمان پوچی و زشتی اعمالشان را در می‌یابند و این اعمال در چهره‌های آنها متبلور می‌شود و در می‌یابند که چقدر اشتباه کردند و همه کارهایشان پوچ بوده است.در ادامه به نعمت ها و روزی انسان اشاره می‌کند که چگونه تامین می‌شود و جسم انسان و قدرت عقل و درک و سوال می‌کند که این نعمت‌ها را چه کسی به شما داد و خالق این جهان کیست؟در ادامه تلاوت ترتیل صفحه ۲۱۲ قرآن شامل آیات ۲۶ تا ۳۳ سوره مبارکه یونس با صدای شهریار پرهیزکار تقدیم می‌شود.