در این ایام بیشتر زائران کربلا به کشور بازگشته‌اند؛ زائرانی که به فرموده امام صادق(ع) زودتر از دیگران به بهشت وارد می‌شوند؛ ضمن اینکه می‌توانند دوستان خود را هم شفاعت کنند.
در ایام اربعین سال جاری ۳ میلیون و ۵۶۰ هزار زائر کربلا از کشورمان خارج شدند. زائرانی که برخی از آنها برای چندمین بار است عاشقانه در این سرزمین مقدس قدم می‌گذارند و زمانی هم که از سفر برمی‌گردند، دلتنگ‌تر کربلا می‌شوند و انتظار می‌کشند تا پیاده‌روی اربعین سال بعد. این زائران حق هم دارند؛ سفر به کربلا یک سفر عادی نیست؛ سفری است که دل‌های مسافران زودتر از خودشان راهی می‌شود؛ با تمام سختی‌هایش آن هم در دمای بالای ۴۰ ـ ۵۰ درجه.زائر کربلا شدن با تمام رنج‌هایش می‌ارزد به لذت و حس خوب آرامش. و بالاتر از آن پاداشی است که خداوند برای زوار کربلا تعیین کرده‌اند. در کتاب کامل‌الزیارات آمده است: «عبید بن زراره می‌گوید از امام صادق (ع) شنیدم که می‌فرمود: همانا زائران حسین (ع) در روز قیامت بر دیگران برتری دارند. گفتم برتری ایشان به چیست؟ فرمود: چهل سال زودتر از دیگران و در حالی که دیگران هنوز درگیر محاسبه و توقف (در محشر) هستند، به بهشت وارد می‌شوند.»
خبر خوبی که باید به از کربلا برگشتگان، گفت؛ این است که زائران کربلا به مقام دیگری می‌رسند که همه انسان‌ها شایسته این مقام نیستند؛ آن هم مقام شفاعت است. حدیثی از امام صادق در کتاب کامل‌الزیارات آمده که ایشان می‌فرمایند: «روز قيامت منادی‌ ندا می‌كند شيعيان آل محمّد در كجا هستند؟! پس افرادی‌ بپا می‌خيزند كه عدد آنها را غير از حق‌تعالی‌ كس ديگر نمی‌داند، سپس منادی‌ ندا می‌كند زوّار قبر حسين عليه السّلام در كجا هستند؟! خلق بسياری‌ به پا می‌خيزند. پس به ايشان گفته می‌شود دست هر كسی‌ را كه دوست داريد بگيريد و آنها را به بهشت ببريد، پس شخصی‌ كه جزء زائرين است، دست هر كسی‌ را كه بخواهد گرفته و به بهشت می‌برد. حتی‌ بعضی‌ از مردم به برخی‌ ديگر می‌گويند: ای‌ فلانی‌ من را می‌شناسی‌؟ من كسی‌ هستم كه در فلان روز در فلان مجلس برای‌ تو ايستاده و احترام از تو نمودم پس من را نيز درياب. زائر دست او را نيز گرفته و به بهشت داخل نموده بدون اينكه مانعی‌ و دافعی در بين باشد.»به فرموده آیت‌الله جوادی آملی مدظله‌العالی، «اعمالي كه باعث ورود در بهشت است يكسان نيست؛ بعضي از عمل‌هاي خير باعث مي‌شود انسان به بهشت راه پيدا مي‌كند اما بعضي از اعمال خير سبب مي‌شود كه بهشت در اختیار انسان باشد؛ گاهي امام مي‌فرمايد اگر فلان كار خير را انجام دادي وارد بهشت مي‌شوي! گاهي مي‌فرمايد اگر فلان كار خير را انجام دادي بهشت مال شماست؛ در صورت دوّم كه بهشت براي كسي باشد انسان حق شفاعت هم دارد كه عدّه‌اي را به همراه ببرد.»
و اما مقام شفاعت چیست و چه کسانی می‌توانند شفاعت کنند؟ شفاعت در اسلام به معنای وساطت و میانجی‌گری برای بخشش گناهان یا ارتقای درجه مؤمنان در روز قیامت است. شفاعت تنها با اذن و رضایت خداوند متعال انجام می‌شود و هیچ‌کس بدون اجازهٔ او نمی‌تواند شفاعت کند. در واقع شفاعت یک لطف الهی است که به اذن خداوند و برای کسانی که شایستگی داشته باشند، انجام می‌شود. بنابراین، علاوه بر امید به شفاعت، باید تلاش کرد تا با ایمان و عمل صالح، شایستگی این لطف الهی را کسب کرد.طبق آموزه‌های اسلامی، پیامبر اسلام (ص) دارای مقام شفاعت کبری هستند و در روز قیامت برای امت خود شفاعت می‌کنند. حجت‌الاسلام مسعود عالی درباره شفاعت و مهربانی پیامبر اسلام(ص) نسبت به امت می‌گوید: «در قرآن، در سوره الفجر، آیه‌ای وجود دارد که روز قیامت، جهنم با صد هزار ملک آورده می‌شود و فریاد همه بلند است که خداوندا به داد ما برس. مرحوم نراقی در جامع‌السعادة نقل کرده پیامبر اکرم(ص) در این باره به خداوند می‌فرمایند: حساب امت من را در قیامت به گونه‌ای برس که هیچ کسی نببیند و آبرویشان نرود و خجالت نکشند؛ به گونه‌ای که فقط من و تو ببینیم. که خطاب از خداوند متعال رسید که حبیب من، اگر تو بر امتت مهربان و رئوف هستی، من رئوف‌تر هستم؛ یک جوری حسابشان را می‌رسم که تو هم نبینی که پیش تو هم خجالت نکشند.»امامان معصوم (ع) نیز به اذن خداوند می‌توانند شفاعت کنند، به‌ویژه برای شیعیان و پیروان راستین خود.  برخی فرشتگان مانند جبرئیل (ع) نیز به دستور خدا می‌توانند شفاعت کنند. بنا بر برخی روایات، شهدا و انسان‌های پاکدل و مؤمن نیز می‌توانند در مواردی به مقام شفاعت برسند.
در اینجا سؤالی مطرح می‌شود که آیا کسی که حق‌الناس به گردن دارد هم می‌توانند شفاعت کند یا مورد شفاعت قرار گیرد؟ این مسئله از موضوعات مهم در معادشناسی اسلامی است. بر اساس آموزه‌های دینی، حق‌الناس [ظلم به دیگران در بدهی مالی، آسیب جانی، بردن آبرو، تضییع حقوق، غیبت و تهمت] از گناهانی است که بخشش آن مشروط به رضایت صاحب حق است؛ در غیر این صورت، حتی شفاعت پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) نیز بدون رضایت صاحب حق، مؤثر نخواهد بود؛ چه رسد به اینکه این فرد بخواهد شفاعت هم کند!در صفحه ۲۷۰، جلد ۷ بحارالانوار به نقل از امام صادق (ع) آمده است: «کسی که به برادر مؤمنش ظلم کرده، باید از او رضایت بگیرد، زیرا در قیامت نه دیناری هست و نه درهمی، بلکه فقط اعمال نیک و بد مطرح است.» بنابراین می‌توان در همین دنیا ظلم نکرد و اگر این اتفاق افتاد، سعی شود با توبه، استغفار و جبران اثر ظلم، مشمول لطف الهی و شفاعت اولیای خدا قرار گرفت.