به گزارش نيمروز۲۴ به نقل از همشهري؛ یکی از این بهانه‌ها برف بود. وقتی در تهران چند دهه قبل، برفی سنگین می‌بارید، اهالی خانه‌هایی که معمولا دو یا سه‌طبقه بودند و حیاطی‌ کوچک داشتند، مجبور می‌شدند قبل از آمدن شب و یخ‌زدن، برف‌های روی بام‌ها را پارو کنند تا از صدمه‌های احتمالی جلوگیری کنند.

اما این مراسم، آداب خاصی داشت. بعد از چند ساعت کار، از روی همان پشت‌بام‌هایی که به هم راه داشت، اهالی محل دور هم جمع می‌شدند و با هم گپ می‌زدند و بگو بخند، محله را پر می‌کرد! و آنگاه چای می‌نوشیدند و برف و مربا نوش‌جان می‌کردند و گاهی هم برف‌بازی. گاهی هم همسایه‌هایی با بام کمتر، زودتر پاروکردنشان تمام می‌شد و به داد همسایگانی با بام بیش تر و برف بیش تر می‌رسند. خلاصه این‌که برف‌ها و سپیدی‌ها، دل‌های اهالی محل را به هم نزدیک می‌کرد.یادش به‌خیر!