وزارت بهداشت اخیراً اعلام کرده است که حضور پشه‌های آئدس در چهار استان مختلف کشور مشاهده شده است. این پشه‌ها به عنوان ناقلان اصلی بیماری خطرناک تب دنگی شناخته می‌شوند و به همین دلیل، نگرانی‌های زیادی در خصوص بهداشت عمومی و سلامت شهروندان ایجاد کرده‌اند.

ورود این پشه کشنده به ایران پیامدهای خطرناکی خواهد داشت. اما مسلم این است که لارو پشه (تخم یا نوزاد) از طریق محموله‌های باری وارد سواحل جنوب کشور شده است. این پشه می‌تواند باعث بروز بیماری تب خونریزی دهنده دنگی، زیکا و چیکونگونیا در افراد شود.

پس از گزش این پشه، فرد ممکن است دچار بیماری شود و در صورت عدم مدیریت درست، با علائم شدید تب دنگی روبرو خواهد شد که می‌تواند به مرگ منجر شود. در مقاله‌ای دیگر از «مجله سلامت کیوان» به طور عمیق‌تری به بررسی تشخیص و تست تب دنگی پرداخته‌ایم.

پشه آئدس (Aedes) به عنوان یک حشره‌ای تهاجمی با ظاهر سیاه و سفید شناخته می‌شود که در محیط‌های شهری، به ویژه در شهرهای بندری و مناطق نزدیک به سواحل، به سرعت رشد و گسترش می‌یابد. این پشه‌ها به دلیل عادت‌های خاص خود در گاز گرفتن پای افراد، به لقب «گزنده پا» معروف شده‌اند. روند زندگی آئدس‌ها به گونه‌ای است که آن‌ها به خون انسان‌ها گرایش دارند و پس از گزش، به دنبال مکانی مناسب و به‌ویژه آب راکد می‌گردند تا تخم‌گذاری کنند.

شرایط محیطی شهری محیط‌های ایدئالی برای تولید مثل این پشه‌ها فراهم می‌کند. خانه‌ها به عنوان منابع غنی برای ایجاد لارو آئدس‌ها عمل می‌کنند. این پشه‌ها می‌توانند از آب راکدی که در گلدان‌ها، ظرف‌های دورریختنی، و گیاهان آبی اطراف منازل تجمع می‌یابد، برای تخم‌گذاری استفاده کنند. حتی تجمع آب باران یا نشتی‌های لوله‌کشی نیز می‌تواند به محل‌های مناسب برای تولید مثل این حشرات تبدیل شود.

علاوه بر این، پشه‌های آئدس قادرند در طیف وسیعی از شرایط جوی و دما زندگی کنند، که این موضوع به گسترش سریع آن‌ها در نواحی مختلف کمک می‌کند. با توجه به قابلیت‌های تولید مثل و زندگی در نزدیکی انسان‌ها، این پشه‌ها می‌توانند ناقل بیماری‌های خطرناکی نظیر زیکا، تب دنگی و چیکونگونیا شوند و سلامتی جوامع را به خطر اندازند.

بنابراین، آگاهی از ویژگی‌ها و رفتارهای پشه آئدس و همچنین استفاده از اقدامات پیشگیرانه، مانند حذف منابع آب راکد، می‌تواند به کنترل و کاهش شیوع این پشه و بیماری‌های مرتبط با آن کمک کند. برای مقابله مؤثر با این حشره، مشارکت جوامع و آموزش‌های عمومی اهمیت بالایی دارد.

در شرایط بهینه، لارو پشه آئدس می‌تواند در کمتر از یک روز به لارو تبدیل شود. پس از آن لارو حدود چهار روز طول می‌کشد تا به شفیره تبدیل شود. سپس از دو روز یک پشه بالغ از آن خارج می‌شود. سه روز بعد از اینکه پشه فردی را گزید و خونش را خورد، تخم می‌گذارد و این چرخه مدام تکرار می‌شود.

۱٫فقط پشه ماده آئدس نیش می‌زند زیرا برای رشد تخم‌هایش به پروتئین موجود در خون نیاز دارد.
۲٫پشه تقریباً هفت روز پس از گزش فرد ناقل ویروس، عفونی می‌شود. این دوره نهفتگی بیرونی است که طی آن ویروس در پشه تکثیر می‌شود و به غدد بزاقی می‌رسد.
۳٫اوج گزش پشه در سحر و غروب است.
۴٫متوسط ​​عمر پشه آئدس در طبیعت دو هفته است.
۵٫پشه در طول عمر خود می‌تواند حدود سه بار تخم بگذارد و هر بار حدود ۱۰۰ تخم تولید می‌شوند.
۶٫تخم‌ها می‌توانند تا حدود ۹ ماه در شرایط خشک بخوابند و پس از آن در صورت قرار گرفتن در شرایط مساعد مانند آب و غذا از تخم خارج شوند