به گزارش نیمروز۲۴,   در شرایط حاضر برخی افراد با سوءاستفاده از شرایط موجود، به دنبال جلب توجه و کسب محبوبیت هستند. انتشار روزانه اخبار و تحلیل‌های مختلف درباره فیلترینگ در شبکه‌های اجتماعی، گویی به یک مسابقه تبدیل شده است. اما این بازی ها پیرامون فیلترینگ، نه تنها به حل مشکل کمک نمی‌کند، بلکه به مرور زمان به یک موضوع تکراری و خسته‌کننده تبدیل شده است. مردم که با مشکلات روزمره اقتصادی و اجتماعی دست و پنجه نرم می‌کنند، دیگر به این اخبار توجه چندانی نشان نمی‌دهند.

در واقع، مردم خواهان اقدام عملی هستند نه صرفا گفتگو و بحث. تشکیل کارگروه‌های مختلف و اظهار همدردی‌های مکرر، نمی‌تواند جایگزین حل مشکلات واقعی شود. برخی معتقدند که ایجاد فشار افکار عمومی می‌تواند در حل این مشکل موثر باشد. اما تجربه نشان داده است که در بسیاری از مسائل دیگر که اهمیت بسیار بیشتری دارند، مانند مشکلات اقتصادی و اجتماعی، این فشارها تاکنون نتیجه‌ای در بر نداشته است. در نهایت، باید گفت که دستکاری در موضوع فیلترینگ نه تنها به نفع کسی نیست، بلکه به اعتبار رسانه‌ها و نهادهای مسئول نیز لطمه می‌زند. مردم به خوبی می‌دانند که در چه شرایطی زندگی می‌کنند و انتظار دارند مسئولان به جای اتهام‌زنی به یکدیگر، به دنبال حل مشکلات باشند.

منافع فروش فیلترشکن

بحث‌های پیرامون فیلترینگ اینترنت در کشورمان به یکی از موضوعات داغ تبدیل شده است. برخی معتقدند که برداشته شدن فیلترها می‌تواند خطرات جدی برای کودکان و نوجوانان به همراه داشته باشد و به سادگی به محتواهای نامناسب دسترسی پیدا کنند. از سوی دیگر، منتقدان فیلترینگ بر این باورند که این محدودیت‌ها بیشتر به نفع برخی افراد و کسب‌وکارها است که از فروش فیلترشکن‌ها سود می‌برند. در این میان، برخی کارشناسان نیز معتقدند که تمرکز بر موضوع فیلترینگ، باعث می‌شود از مشکلات اصلی کشور مانند اقتصاد و معیشت مردم غافل شویم. آنها بر این باورند که این بحث‌ها تنها برای منحرف کردن افکار عمومی از مشکلات اصلی کشور طراحی شده است.

آمارها نشان می‌دهد که  ۸۰ درصد  از کاربران ایرانی از فیلترشکن استفاده می‌کنند و به راحتی می‌توانند به محتوای مسدود شده دسترسی پیدا کنند. بنابراین، حفظ وضعیت فعلی نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی زیادی را نیز به کشور تحمیل می‌کند. برخی معتقدند که مخالفت با رفع فیلترینگ، در واقع نوعی فرار به جلو از سوی متولیان فرهنگی است. آن‌ها به جای پرداختن به ریشه مشکلات و ارائه راهکارهای عملی برای تقویت بنیان‌های فرهنگی، به دنبال ایجاد موانع ظاهری هستند.