به گزارش نیمروز، بر اساس پروتکل های رایج در اکثر کشورهای جهان، اجرای تدابیر امنیتی و یا خاص در شرایط جنگی امری مرسوم و پذیرفتنی به شمار می رود و در ایران نیز در برخی مقاطع شاهد قطع کامل اینترنت بوده ایم و بعد از عادی شدن شرایط وضعیت اینترنت نیز به حالت عادی بازگشته است .

در حال حاضر مشخص نیست موضوع شبکه ملی اینترنت به عنوان یک تاکتیک در شرایط جنگی است یا متولیان امر تصمیم گرفته اند موضوع اینترنت را به عنوان صورت مسئله کل مشکلات کشور در نظر گرفته که با قطع آن کل مشکلات کشور نیز حل شود در حالی که ناگفته پیداست بخش عمده ای از مشکلات از جمله شرایط کنونی جنگی ناشی از نفوذ به شمار می رود و نفوذی  ها هم قاعدتا بعد از تغییر اینترنت دسترسی های خود را برای انجام عملیات های خرابکارانه کماکان در دست خواهند داشت مگر اینکه متولیان به شکلی ساده لوحانه تصور کرده باشند جاسوس های اسرائیل قرار است از این به بعد از طریق شبکه ملی اینترنت ایران با موساد ارتباط برقرار کنند و به راحتی شناسایی شوند.

به نظر می رسد تصمیم مذکور اگر به عنوان یک اقدام تاکتیکی و مقطعی باشد قطعا مورد حمایت همگان خواهد بود اما اگر به عنوان راهبرد و تصمیم ادامه دار باشد می توان انتظار داشت مخاطبان و عامه مردم بیش از پیش وابستگی به شبکه های ماهواره ای و رسانه های ضدانقلاب داشته باشند و موضوع اینترنت را نیز از طرق غیر قانونی که مسئولان نسبت به آن واقف هستند در اختیار بگیرند.