مجلس دوم؛ اکبر هاشمی رفسنجانی: ۱/۸۹۱/۲۶۴رأی ( رکورد دار آرای مجلس شورای اسلامی)
مجلس سوم؛ اکبر هاشمی رفسنجانی: ۱/۲۹۴/۴۱۹ رأی
مجلس چهارم؛ سید علی اکبر حسینی: ۹۳۷/۳۰۲ رأی
مجلس پنجم؛ علی اکبرناطق نوری: ۸۷۹/۸۹۳ رأی
مجلس ششم؛ محمد رضا خاتمی: ۱/۲۲۶/۴۱۸ رأی (بعد از ابطال ۷۰۰ هزار رأی آرای تهران)
مجلس هفتم؛ غلامعلی حداد عادل: ۸۸۲/۲۷۶ رأی
مجلس هشتم؛ غلامعلی حداد عادل:۸۶۴/۲۳۰ رأی
مجلس نهم؛ غلامعلی حداد عادل: ۱/۳۳۸/۸۸۹ رأی
مجلس دهم؛ محمد رضا عارف: ۱/۶۰۸/۹۲۶ رأی
مجلس یازدهم؛ محمد باقر قالیباف: ۱/۲۶۵/۲۸۷
و سرانجام سید محمود نبویان در مجلس دوازدهم با ۵۹۷/۷۷۰ رأی
با این پیشینه آیا نخستین و طبیعی ترین پرسش نباید این باشد که واقعاً چه اتفاقی افتاده است که نماینده اول تهران کنونی با ۱۲ میلیون جمعیت (از این تعداد: ۷ میلیون و ۷۵۵ هزار نفر واجد شرایط) با این میزان رأی روانۀ خانۀ ملت میشود که کمتر از ۱۰ درصد شمار واجدین شرایط است. به بیان دیگر در تهران ۴ میلیونی سال ۵۸ رای نفر اول چقدر بود و در تهران ۱۲ میلیونی کنونی چه قدر؟
چرا با سال ۵۸ مقایسه کنیم؟ با سال ۹۸ و همین چهار سال قبل که کرونا هم بود و در ردیف قبل آمد و جالب این که رای خود آقای قالیباف هم به شدت افت کرده که جای دیگر باید به آن پرداخته شود.
و چرا با قالیباف؟ از رای نفر سی ام انتخابات ۹۸ هم کمتر است چون محمود نبویان در حالی با کسب ۵۹۷ هزار و ۷۷۰ رای جایگاه نخست را کسب کرده که در انتخابات سال ۱۳۹۸، عزتالله اکبری تالارپشتی با کسب ۶۴۲ هزار رای در میان نامزدهای راه یافته به مجلس از حوزه انتخابیه تهران سیام شده بود.
Friday, 20 September , 2024